آسیب های به ظاهر خاموش که قربانیان تجاوز و آزار جنسی را بعد از این اتفاق همچنان در خطر نگه میدارد :

از جمله آسیب های شایع در قربانیان تجاوز میتوان به آسیب هایی چون مشکلات متعدد در خواب و اشتها ، اضطراب های شدید و مستمر ، تحریک پذیری و برانگیختگی نامتناسب با محرک های بیرونی و درونی ، آشفتگی فکری و عدم توانایی در تمرکز ، احساس بی اعتمادی مدام ، عذاب وجدان ، اختلال در عملکرد روزانه و پیشبرد کارهای روزمره و همچنین احتمال بالای بروز اختلال استرس پس از سانحه (PTDS) و … اشاره کرد.

قطعا تجربه ی تجاوز جنسی به خودی خود بسیار سنگین و پر فشار است و به تنهایی میتواند زندگی قربانی را تا مدت های طولانی تحت تاثیر سوء خود نگه دارد . اما شاید آسیبی که کمتر به آن توجه میشود ، احساسات ویرانگری باشد که بعد از این سانحه قربانی را درگیر خود میکند و بی توجهی به این آسیب ها میتواند پیامدهای مخرب بسیاری داشته باشد .
اما این متن قصد دارد به آسیب هایی بپردازد که شاید برای اطرافیان قربانی چندان قابل لمس و مشاهده نباشد و اصطلاحا بسیار چراغ خاموش دست به تخریب قربانی بزند .

خشم برگردانده شده به سمت خود :

معمولا قربانیان تجاوز ، بعد از این تجربه ی دردناک ، احساس خشم شدید و عمیقی را در خود حمل میکنند که عموما تحت شرایط خاصی ، به ویژه زمانی که فضای حمایتی مناسبی برایشان وجود نداشته باشد ( مخصوصا از سوی خانواده و اشخاص مهم و نزدیک به وی ) میتوانند بسیار مستعد این باشند که این خشم شدید را که در واقع مربوط به متجاوز است ، به سمت خود برگردانند و بعد از این تروما برای رهایی از فشار احساس خشم ، خود را در معرض آسیب های مختلف و مهلکی قرار دهند ؛ موقعیت هایی مثل آسیب فیزیکی به بدن خود ، میل به برقراری رابطه جنسی پر خطر و زیان آور یا افراط و تفریط در برقراری رابطه جنسی و …
گاها فرد برای رهایی از این احساس خشم شدید نسبت به خودش سعی میکند که خودش را از بین ببرد یا به خود آسیب فیزیکی جدی ای بزند که متاسفانه تعداد زیادی از این تلاش ها منجر به مرگ آن ها میشود.

احساس گناه شدید نسبت به خود :

علاوه بر احساس خشم برگردانده شده به سمت خود که پیشتر به آن اشاره شد ، احساس گناهکار بودن در فرد قربانی نیز میتواند بسیار مخرب و خطرزا باشد . در چنین شرایطی فرد ، وجود خودش را ناپاک و آلوده احساس میکند و میتواند مدام به سرزنش خود دست زند . حمام کردن بیش از حد و احساس نامطلوب به بدن خود و خودداری کردن از لمس بدن خود نیز از سایر نشانه های این احساس گناه میتواند باشد . همچنین با یادآوری کردن مکرر تصاویر صحنه تعرض توسط فرد قربانی و بازگشت به آن خاطره ، میتواند زمینه را برای تفسیر های جدید شخص از آن تروما در بر داشته باشد و گاها حتی باعث شود وی خود را مقصر این تعرض قلمداد کند و به این ترتیب فشار بیشتری به خود وارد کند .
بنابراین باید توجه داشت که عوارض بعد از تعرض و تجاوز جنسی ، تهدیدی جدی برای شخص قربانی به شمار میرود و تحت هیچ شرایطی نباید درمان و مراقبت های بعد از این سانحه را نادیده گرفت و صرفا به خود آن ماجرا معطوف شد .
قربانی نیاز دارد در فضایی امن ، حمایتی و درمانی ، احساسات شدید و حتی گاها متناقض اش ( خشم ، نفرت ، شرم ، ترس ، گناه و … ) را در مورد خود ، متجاوز و خاطره ی تجاوز بدون نگرانی ابراز کند تا بتواند از آسیب های جدی این سانحه عبور کند .