خانم وفا حیدری

«باور من این است که درمان منحصر به فرد است؛ رابطه پویا و رشد یابنده است و سلسله ی پیوسته ای از تجربیات را شامل می‌شود که باید روندشان مورد ارزیابی قرار بگیرد. جریان درمان و رابطه ی درمانی در اصل باید منحصر به فرد باشد و همیشه بتواند در بستر های پیش بینی نشده جاری شود؛ لذا بی مانندیِ دنیای درونی و زبانِ هر بیمار ارج نهاده می‌شود و این بی مانندی، لزومِ ابداعِ زبانِ درمانی جدید برای هر بیمار را به دست درمانگر مطرح می‌کند».(به نقل از اروین یالوم).
اتاق درمان!
این مکانِ امنِ بودن!
مکانی برای التیام و درمان رنج‌هایی از تمام ادوار!
مکانی برای بازنگری هر آنچه در ما جاریست!
در این «مکانِ امنِ بودن» در کنار بیمارانم هستم تا با کمک یکدیگر به درمان و التیام زخم های روانشان بپردازیم و در این مسیر فراموش نکنم که روان و درمانِ هر کس منحصر به خود اوست!